گلوکز مونوهیدرات به دلیل تطبیق پذیری و در دسترس بودن معمولاً در آزمایشگاه ها برای اهداف مختلف استفاده می شود. برخی از کاربردهای رایج گلوکز مونوهیدرات در محیط های آزمایشگاهی عبارتند از:
محیط کشت سلولی: گلوکز مونوهیدرات جزء ضروری محیط کشت سلولی است. به عنوان یک منبع غذایی برای سلول ها عمل می کند و کربوهیدرات های لازم را برای حمایت از رشد سلولی و متابولیسم در شرایط آزمایشگاهی فراهم می کند.
محیط های رشد میکروبی: گلوکز مونوهیدرات اغلب در محیط های رشد میکروبی برای حمایت از رشد میکروارگانیسم ها مانند باکتری ها و مخمرها گنجانده می شود. به عنوان منبع انرژی برای این موجودات در طول آزمایشات و تحقیقات آزمایشگاهی عمل می کند.
سنجش های بیوشیمیایی: گلوکز مونوهیدرات به عنوان یک سوبسترا در سنجش های مختلف بیوشیمیایی برای ارزیابی فعالیت آنزیم و سایر فرآیندهای متابولیک استفاده می شود. به عنوان مثال، می توان از آن در تست هایی مانند تست تحمل گلوکز یا اندازه گیری سطح گلوکز در نمونه های خون استفاده کرد.
انجماد: در برخی از تکنیک‌های انجماد، گلوکز مونوهیدرات ممکن است به عنوان یک محافظ برودتی برای حفظ نمونه‌های بیولوژیکی، مانند سلول‌ها یا بافت‌ها، در دمای پایین برای نگهداری طولانی‌مدت استفاده شود.
جزء بافر: گلوکز مونوهیدرات در تهیه محلول های بافر استفاده می شود که به حفظ سطح pH پایدار در آزمایش های مختلف آزمایشگاهی کمک می کند.
توالی یابی DNA: در واکنش های توالی یابی DNA، گلوکز مونوهیدرات به عنوان یک جزء برای اطمینان از فعالیت آنزیمی مناسب و شرایط واکنش استفاده می شود.
بیان پروتئین: گلوکز مونوهیدرات می تواند به عنوان منبع انرژی در کشت های میکروبی برای بیان و تولید پروتئین های نوترکیب استفاده شود.
